Pencereden
yağan yağışa baxıram;
damlalar yere düşüb dağılır-
bir aşiqin oxu daşa deydiyi kimi...
Men ise darıxıram:
üreyim sıxılır,
Yanımda olaydın kaş...
Menim gözlerimden yaş,
pencereden yağış süzülür...
Qelbim çox üzülür!
Sensiz mene çetindir,
Qefil qapını aç,
içeri gir!..
Ne qeder xeyal qurmaq olar..?
Ne qeder bir şeyi düşünüb,
beyni yormaq olar!..

En gözel hisslerim,
arzularım senedir...
Heyatımda baş verenler ise
isteklerimin eksinedir.
Bu yağışlı gün...
nece de soyuqdur:
üşüyürem...
Çünki otağımın istisi yoxdur;
sensizlikden üşüyürem.
Otağımı,
Yatağımı
İsiden sensen...
Menim soyuq sözlerimi de
eşiden sensen.
Qelbimde bambaşqadır yerin
çoxdur deyerin.
Sensiz ömür
Ömür deyil!
Bunu bil!..