Şeytanda günahı görmeyek nahaq,
Min fitne-fesadı biz çıxartmışıq.
Çox çirkli işlere imza ataraq,
Her ocaq altından köz çıxartmışıq.
Saxta ritmlerle döyünüb ürek,
Rengimiz deyişib buqelemuntek.
Düz olan kasıbı iteleyerek,
Sehv olan varlını düz çıxartmışıq.
Yerini unutduq qış ile yazın,
Önünde lal olduq neçe qanmazın,
Yoğun terefine keçmişik pazın,
Sonra da bir müddet paz çıxartmışıq.
Pulla çare tapıb çox lekelere,
Gözelsen demişik neçe entere.
Namuslu adıyla vermişik ere,
On ilin pozğunun qız çıxartmışıq.
Çirkli üze hey sürtmüşük enliyi,
Yükseldikce itirmişik menliyi.
Peşe eylemişik işverenliyi,
Temiz işlerden de toz çıxartmışıq.
Bölerek milleti sünnü-şieye,
Veten torpağına çıxmadıq yiye.
Dilimiz öyreşib yalan demeye,
Her sözün içinden söz çıxartmışıq.
Qeyret, qeyret deyib günde yüz kere,
Torpağı satmışıq ermenilere.
Ucalmalı iken yüksekliklere,
Qartalın yerine qaz çıxartmışıq.
Danılıb tarixde türk ecdadımız,
Postmodernist elinde edebiyyatımız.
Az qala itmişdi muğamatımız,
Önüne rep ile, caz çıxartmışıq.
Xalqın gözü hey yollara dikili,
Hesretle gözleyir boynu bükülü.
Milleti saymayır “millet vekili”,
Qaş düzelden yerde göz çıxartmışıq.
Haqq olan işleri gördük tor kimi,
Çekdik vezifeye axı gör kimi?
Dünyada tanındıq rüşvetxor kimi,
Bu yolda ad qoyub iz çıxartmışıq.
İtib abır, heya, qeyret, arımız,
On defe qısaldı yubkalarımız.
Şortike çevrildi şalvarlarımız.
Cırıq şalvarlardan diz çıxartmışıq.
Gör nece yanıldıq, gör nece çaşdıq,
Deyişib simanı silikonlaşdıq.
Guya müasirleşdik, Avropalaşdıq,
Soyunun ! dediler, tez çıxartmışıq.
Meddaha dönübdür televiziyalar,
Ekranda qalmaqal, boş-boş şoular.
Tebliğ olmalıyken raketler, tanklar,
Reklama qadınçün bez çıxartmışıq.
Döyüş silahımız çengelle bıçaq,
Biz şire dönmüşük içerken araq.
Koroğlu, Nebiyik demişik, ancaq,
Ortaya Hemzetek daz çıxartmışıq.
Ay Aqil Kengerli, üzme axına,
Qoyma kimse menliyine toxuna.
Arxa çevirmişik dosta, yaxına,
Düşmene çörekle, duz

[1] 2 >>