Dilimiz şekerdü, qenddü, acı ruzigarımızdır,
İşimiz kederdü, derddü, maaşı azarımızdır.
Bizi ez, ezimli xalqığ, bizi büz, büzümlü xalqıq,
Dözürük, dözümlü xalqığ, bu bizim şüarımızdır.
Yeginen ölünce, doyma, kişisen feqiri soyma,
Havaya rüsumu qoyma, bu hava naharımızdır.
Neçe cür filan elinden, quduran klan elinden,
Nebiler qaçaq düşübdü, qoçu iqtidarımızdır.
Qızımız esir olanda, özümüz yeyib-içirken,
Böyüyen qubarımızdır, kiçilen vüqarımızdır.
Bu çetin zemane vallah, bizi öyle berk sıxıb ki,
Bilinir açıq-açığna, ne ki, altda varımızdır.
Dediler bir ağzıgöyçek, qezete o gün yazıb ki,
Qarabağ azarımızsa, Bakı da bazarımızdır.
Özü bir savadlı müellim, neçe bisavaddan amma,
Süzülen eyin-başından, utanan nigarımızdır.
Quyunu qazan emirxan, pulunu yığan amerkan,
Ne bilir o yazıq insan, qazılan mezarımızdır.
Her elin hevası ile, oxuyandan Alim olmaz,
O bizi "Semayi-şemse" aparan qatarımızdır.
Ne ümidi herbe bağla, ne ümidi sülhe bağla,
O Qarabağın açarı, eli Zülfüqarımızdır.
Gedene vida edende, gelene salam de, Pünhan,
Geden iztirabımızdır, biten intizarımızdır.
Baba Pulhan