Men sene yox, sendeki şirinliye vuruldum,
Donmuş gülüşündeki serinliye vuruldum,
Qara gözlerindeki derinliye vuruldum,
Men sendeki o nadir ağlı, kamalı sevdim,
..........Men seni sevmedim ki.
Üreyinin od saçan güneşi yaxdı meni,
Eşqinin herareti, ateşi yaxdı meni,
Serv qametin şux, revan yerişi yaxdı meni,
Xuda sene bexş eden cahü celalı sevdim,
...........Men seni sevmedim ki.
Oldum al dodağından qopan sözün heyranı,
Her kelmeye qırpılan şehla gözün heyranı,
Qara saçlara mehkum beyaz üzün heyranı,
Neqqaşının çekdiyi huri cemalı sevdim.
...........Men seni sevmedim ki.
Mene töhve verdiyin belalara vuruldum,
Addımbaşı etdiyin xetalara vuruldum,
Hesretinde çekdiyim cefalara vuruldum,
Könlüme yetirdiyin derdü melalı sevdim.
............Menseni sevmedim ki.
Yoxluğunun üzünden gece-gündüz andığım,
Gah gizli, gah aşikar alovuna yandığım,
Gün-günden varlığına daha çox inandığım,
Gözlerimin önünde duran xeyalı sevdim.
............Menseni sevmedim ki.
Hesretine öyrenib, ayrılığa alışdım,
Xelvetgaha çekilib gizlenmeye çalışdım,
Zerre-zerre, anbaan torpaqlara qarışdım,
Vaxtı bir ömür çeken bu son vüsalı sevdim,
Men seni sevdimse de, senden aralı sevdim..
Haci Arif Buzovnali