Ağlına gelmezdi hava deyişer,
Yazın ortasında qar yağa biler.
Telesib eşqine açan benövşe
Açılan bextini qarğıya biler?

Yalan ümidlere öyreşen qulaq
Qapısız bacadı ağrı-acına.
Özü öz syundan içirmi bulaq,
Barından ne qalır bar ağacına?

Ağlına gelmezdi darıxa ürek,
Harasa qayıtmaq isteye geri.
Ağac olmalıydı, ya daş, ya çiçek, –
İnsanlar içinde sehv düşüb yeri…

Harda görünmüşdü bilen, bilmesin,
(Südü qatıq eder bir qaşıq maya).
Senden başqasını görmeyen kesin
Seni de görmeye gözü olmaya.

Bir qoca kişiyle cavan bir gelin
Bundan sonrasını danışma, mumla.
Yazın yağmuruna çağlayan selin
Alına bilermi qarşısı qumla?

Ocaqmı çatmaqdı arzuya çatmaq –
Kül olan arzudan ne qalar yadda.
Sen deme, olarmış seni de atmaq,
Seni de unutmaq olarmış hetta…

Sözü uzatmağın menası varmı,
Buludun isteyi yağan qardımı?
Her şeytan qadından melek olarmı?
Ağlına geleydi…
Ağlı vardımı?