Sen gözeller gözeli, men gözele göz eleyen,
Sen gözellikdeki mena, men onu söz eleyen.
Sen sema, göyde buludlarla bele reqs eleyen,
Men deniz, mavi gözelliyni senin eks eleyen.
Sen heyatsan, ölümü her kese dehşetli eden,
Men ölüm, sen heyatı hamıya qiymetli eden.
Sen uca zirve, yuxardan hamıya min naz eden,
Men ise bir uçurum, zirveni elçatmaz eden.
Sen ağappaq ve gözel lövhe kimi bir alem…
Men qara nöqte kimi lövheye ancaq lekeyem.
Sen çiçek, etrafa en xoş qoxular bexş eleyen,
Men su, men olmasam, elbette, aça bilmezsen.
Sen fikir, yaxşı ve pis – her şeyi sensen töreden,
Men beyin, adice orqan fikir istehsal eden.
Sen kelamsan, bu qeliz dünyada idrak ocağı,
Men herf, sen de herflerden ibaretsen axı.
Sen menim sevdiyim, istedadımı keşf eleyen,
Mense Nezmi, seni öz ruhu kimi vesf eleyen.
Cahandar Nezmi