Her ne varsa bağışladım götür gülüm, götür, apar; Verdim sene senin olsun, men razıyam derde-qeme derdin-qemin menim olsun. Yoxdur sene başqa sözüm yandı canım, qaldı közüm. YOXLUĞUNA NECE DÖZÜM?

Sen bilmedin derd çekirem, getdiyimiz küçeleri indi yoxsan tek gedirem, sensiz qalan bu sevgini üreyimde defn edirem, göz yaşımla doldu gözüm. YOXLUĞUNA NECE DÖZÜM?

İller boyu qara qismet taleyimle barışmışam. Seni gelib-gedenlerden, dost-tanışdan
soruşmuşam, yorulmuşam mende inan unutmağa çalışmışam, yoxdursa yar mende dözüm. YOXLUĞUNA NECE DÖZÜM?

Yoxdur geri bir yolumuz bağlı qalıb el-qolumuz: ayrı olarmış sonumuz, ruhdan ayrı beden kimi, sende gezirdim eşqimi. Xeyalınla
baş-başayam mümkün deyil tek yaşayam. Ne gecem var, ne gündüzüm. YOXLUĞUNA NECE DÖZÜM?

Ezelden Azadın qismeti budu, yandırıb üreyi sevginin odu, bütün bu derdlerin sebebi sensen, ne men menem indi nede ki, sensen! Ömrümü vererdim sen mene gelsen. Ne canda tab qalıb, nede ki dözüm. YOXLUĞUN ÇETİNDİ MEN NECE DÖZÜM?