Bir gün qerara geldik, dostlarla yeyek-içek. Bir anlığada olsa, derd-qemi ezek keçek. Yaraşmaz düz insana. YOLUM DÜŞDÜ ZİNDANA

Oturduq yedik-içdik, öz evimizede getdik. Seheri polis çağırdı, üstümüze bağırdı, Ter-temiz havada da iftiralar yağırdı. Güya mağaza yarmışıq, pulları aparmışıq. Od tutdum yana-yana. YOLUM DÜŞDÜ ZİNDANA

Mağazanın sahibi çox günah eliyibdi, pullarımı Azadgil oğurladı deyibdi. Ne qeder incitdiler çox geldiler-getdiler, Bağışla meni Ana. YOLUM DÜŞDÜ ZİNDANA

Qanun var düşünürdüm, sen deme yanılmışam, her kesde özüm kimi vicdan var sanırmışam. Axırda ayılmışam, döyüldüm qana-qana. YOLUM DÜŞDÜ ZİNDANA

Bu sözleri yazmışam, cavanlar bunu qana, boş-boş şeydi çayxana; İnanmayın heyatda, yad olan bir insana. YOLUM DÜŞDÜ ZİNDANA