GECİKMİŞ MEHEBBET ADLI NAĞILIM

A menim sehrada biten çiçeyim,
Sene ne ad verim, nece sesleyim?
Gec gelen baharım, yazımmı deyim,
Yoxsa ki bir tale yazımmı deyim?

Belke unutduğum, defn elediyim
En mesum, en bakir arzusan ele,
Qızmar yay gününde çox dilediyim
Bir içim buz kimi saf susan ele.
Gecikmiş mehebbet adlı nağılım,
Sene ne ad verim, nece çağırım?
Sevgimmi söyleyim?--yox, bu ayıbdı.
Vaxtını serf etme mene, hayıfdı.
Bu xezan çağımda ne axtarırsan,
Bu xezel bağımda ne axtarırsan?

Sen hele bilmirsen nedir mehebbet,
Sene dağ çekmeyib intizar, hesret.
Bu ele alovdu, ele ocaqdı,
Bir az yaxın dursan yandıracaqdı.
Menden heraretli ürek gözleme,
Saralmış çemenden çiçek gözleme.
Yoxdu o evvelki şövqüm, hevesim,
Menim xezan vaxtım, payız nefesim,
Saçımın qırovu üşüder seni.
Eyler öz-özünden derbeder seni.

Solub getmededir çiçekli çağım.
Sönüb o evvelki odum, ocağım.
O vaxtım, o vedem olmağın çetin,
Ağ atlı şahzadem olmağın çetin.
Lap ele tutaq ki oldun--ne fayda,
Zaman geri dönmez, beledir qayda.
Menim gencliyimi çetin qaytara,
Seni de qocaldar bu sevda, gülüm.
Payızdan kim döne bilib bahara,
Get, sene yaxşı yol, elvida, gülüm!