Bakıya.
Men gözyaşında yoxluğuna haray
demişem,
Sen şair eyleyen Qadınsan bu Cavidi.
Ax geceler yatmamışam, sene lay-lay
demişem,
Men Şehriyar, sen ise Yar Qâsidim.
Cismim geldi-geder, bu neğmeyse
ezeldir,
Şair gözünde dilber rübaidir, qezeldir,
Bir Şehid, bir de senin olmaq gözeldir,
Özün de, men hansıyam bu qara
sevdâde, qadın.
Ellerimle qırdım ürek tarımın en ince
simin,
Sene gelen simurqlarla yolladım öz
eşqimi,
Sevdâm Elinin Allâha olan sevdâsı
kimi,
Gezerem bir içim suya hesret, qup quru
sehrâde, qadın.
Sennen ayrılanda melekler çiynime
vebâlı yazdı,
Bakıda vefa olsa bizi ayrı saxlamazdı,
Dünya virân olsa yene bu adam
ağlamazdı,
İndi çöküb otağın küncüne gelirem
feryâde, Qadın.

<< 1 [2]