Yüyürüb, yüyürüb dere boyunca
Düşüm çemen üste qoy üzüqoylu.
Öpüm bu lorpağı, Öpüm doyunca,
Üzüme üz qoysım her soyuq daşı,
Qoy şehe qarışsın gözümün yaşı,
Qurumuş budaqlar içir könlumden,
Deli bir ağlamaq keçir könlümden.

Könlüne deydiyim,
İncitdiyim qız,
Vüqar kölgesinde yatdığım besdir.
Odlu yanağından su içdiyim qız,
Bu qeder günaha batdığım besdir.
Daha dodaqların titremesin qoy,
Men senin qarşında titreyim, esim,
Senden dünyaları istemirem, yox,
Meni bağışlasan besimdir, besim...
Yan desen,
Alışıb yana bilerem,
Don desen,
Yerimde dona bilerem!
İndi bilmişem ki, ömür-gün gedir,
En gözel hisslerim köçür könlümden.
Qayıt!
Sen ömrüme tezelik getir;
Deli bir ağlamaq keçir könlümden.

Çoxdan qebristana düşmeyir yolum,
O tenha mezarı ot basıb belke.
Menim soyuqluğum, laqeydliyim
Onun sinesine od basıb belke.
Bir daş var gözümün yaşına hesret,
Dayanıb o giley heykeli kimi.
Elim torpağına, Daşına hesret,
Yıxılıb üstüne men deli kimi
Ağlayam gerek...
O tenha mezarı torpaqdan üzüb
Ovcumun içİnde saxlayanı gerek.
Şöhretin üstüne yüyürdükce men
İstekler, arzular köçür könlümden.
Sevgi dumanına büründükce men
Deli bir ağlamaq keçir könlümden.

Külekler oynayır kend evimizde,
Tale baş götürüb apardı meni.
Hörümçek tor qurub penceremizde,
Hesretim çırpınır o torda menim.
Yarasa boylanır uçuq tavandan
Bükülmüş direkler çat-çat olubdur.
Qorxudan divarın bağrı yarılıb,
Qapılar çoxalıb dördqat olubdur.
Gedim divarına yalvarım onun,
Gedim, qapıların qatı açılsın.
Gedim men sonuncu direyi olum,
Tavanlar çiynime barı uçulsun...
Daşı daş üstüne qoyum tezeden,
Delisov külekler esir könlümde!
Ele kövrelmişem,
Bilmirem neden
Deli bir ağlamaq keçir könlümden...