Verİm sene

Mehribanım, ey ezizim!
Neyim var ki, - verim sene?
Sınıq-kövrek bir könlüm var,
Gel, onu da verim sene.

Deyirem ki, bu heyatda,
Eziz olan bu canımı
Ezraile can verince,
Gel, onu da verim sene.

Sen arzumsan, dileyimsen,
Saf duyğulu, meleyimsen,
Bu narahat köksüm üste,
Sen döyünen üreyimsen...
Gel, onu da verim sene.

Sedi seni gören günden,
Olub seven yar aşığı.
Gel, ey gülüm!
Sen yaxın gel,
Ey ömrümün yaraşığı!
Gözümdeki nur-işığı,
Gel, onu da verim sene.