Qadın seven zaman dağları aşmağa bele hazırdır. O, bunu büruze verir. Kişilerse, eksine çox vaxt öz hisslerini gizletmeye çalışırlar. Qadınlar kişinin bu cür münasibetini görende tereddüd edirler: “Kişi sevir yoxsa yox?”.

Bu sebebden de qarşılıqlı münasibetlerin tenzimlenmesinde qadın aparıcı rol oynayır.

Kişiler qadınların her bir meseleye emosional yanaşmasını görende bu cür düşünürler: “Onunla mene yaxşıdır. Amma neye göre o, hadiseleri bu cür qiymetlendirir? Niye her şeyi mürekkebleşdirir? Neye göre, meni bu qeder sıxır? Niye telesir?”

Kişiler bir qayda olaraq öz hisslerini tehlil etmeye telesmirler. Onlar çox vaxt bir prinsiple yaşayırlar: “Her şey yaxşıdırsa, problem yoxdur”. Kişiler tez-tez qadını görmeye, onunla ünsiyyet saxlamağa, ona diqqet göstermeye, yaxınlıq etmeye hazırdılar. Amma heç vaxt düşünmezler ki, bu heqiqi sevgidir yoxsa deyil? Onlar sadece hiss eder ve hisslerini yaşayarlar. Bu veziyytede kişi düşüner: “Bize birlikde çox yaxşıdır. Bunun sevgi olub-olmaması ise sonranın işidir”. Başqa sözle, kişi daha çox bugünkü günle yaşamağa üstünlük verir. O, bugünkü günün hezzini yaşamaq isteyir.

Kişinin sevdiyini nece bilmek olar?

Kişiler heqiqeten sevende öz mehebbetini iki halda bildirirler: “Birincisi – seçdiyi xanımı itirmek qorxusu emele gelende. İkincisi – sevdiyi qadını elde ede bilmeyende”.

Kişi qadını itireceyini hiss etdikde sevgisini bildire biler. Lakin kişinin sevgisini sınağa çekerken ehtiyyatlı olma lazımdır. Bele ki, bezi kişilerin tenhalıqdan qorxmaq kimi kompleksi ola biler. Elece de, kişinin özgüven hissinin aşağı olması da nezere alınmalıdır.

Kişilerde instinktiv olaraq zeif cinsi qorumaq, qayğısına qalmaq kimi bir telebat özünü büruze verir. Kişi bu telebatını yerine yetirende özünü tesdiq etmiş hesab edir. Yeni sevdiyi qadının heyatını temannasız yüngülleşdirdikde, ona destek olduqda, diqqet ve qayğı gösterdikde özünü rahat hiss edir. Kişi qadından minnetdarlıq sözlerini qebul etmirse, o,

[1] 2 >>