İsti nefes görmeyende söner ocaq,
Mehebbetdir bu dünyanın tacı ancaq.
Özge menim yoxluğumu duymayacaq,
Kimsem yoxdu, qebrim üste özün ağla.

Aylar, iller bir quş kimi ötüb geder,
Yavaş-yavaş unudular, her şey iter.
Menden sonra qoyma solsun xatireler,
Sözlerimi yaddaşında yaxşı saxla.

Sen gülende dünya, alem cennet olar,
Üreyime şirin-şirin neğme dolar.
Sensiz ruhum bu dünyada ağlar qalar,
Men ölende gözlerimi özün bağla.