Işimiz bir müşgül düyüne düşüb,
Deyesen bu derdin dermanı yoxdu.
Xışımız qayaya, daşa ilişib,
Şerin havadarı, kömeyi çoxdu.

Hele eşidilmir hay-harayımız,
Bizi yuyub serir xecalet teri.
Yerle yeksan olub xan sarayımız,
Deme ayrılıqmış derdin beteri.

Ne vaxtdı bağlanıb işıq gelen yol,
It hüren terefe getmek olmayır.
Dumana bürünüb o yamac, o yal,
Daha qayıtmağa ümid qalmayır.

Düşmen yurd eyleyib doğma yerleri,
Dağların tüstüsü başından çıxır.
Hesretin, hicranın acı yelleri,
Esende adamın üreyin sıxır.

Kendiri kesilib derin quyunun,
Daşınıb bağlardan qızıl almalar.
Köhne deyirmanın kesibler suyun,
Köçübdü yurdundan eller, obalar.

Çiçekler batıbdı kedere, qeme,
Ayılar dağıdıb arının şanın.
Çoxdan fatihesi oxunub deme,
Şehid Xocalının, esir Şuşanın.