Ne bilirdikki, iller ötecek,
Uşaqlıq illeri gelib keçecek.
On bir il yaşayıb boy atdığımız.
Bu mekteb illeri sona yetecek.

Sanki bir defterdi mekteb illeri,
Birinci sinifen verilmiş bize.
On bir il yaşayıb gördüyümüzü,
Beyaz sehifesine yazmışıq bizde.

Kimi gözel xettle yazdı defteri,
Kimi qaraladı atdı kenara,
Kimide boş qoydu bu sehifeleri,
Kimide rengledi, bezedi onu.

Artıq bu defterin son sehifesine,
Son sözü yazmağın vaxtı gelibdi.
Bir azdan mektebi tehvil veririk
Elvida demeyin vaxtı gelibdi.

Bu mezun lentini salıb sineme,
Boynumu bükmüşem,nedense bu gün.
herden bu sualı verdim özüme:
“Son zeng ayrılığı ağırdır neyçün?”

Suala bir cavab düşündükce men,
Özüm de bilmeden gözlerim doldu.
Bu sirli sualın sirli cavabı_
“Mekteb 11 illik bir ömür”oldu.