Her setir üstünde titreyib elim.
Setirler qelbimde od alıbdılar.
Men sene bir defe aldandım gülüm,
Mektublar ömürlük aldanıbdırlar.

Meni yad eleme,
Özge ol, yad ol,
Oyuncaq olmasın mektublar barı.
Omründe birce yol
alicenab o1,
Yandır xatiremi – o mektubları…

Orda üreyimin harayı, ahı,
Qelbimin utancaq sevdası yatır.
Orda vüqarımın sınma günahı,
Kövrek bir neğmenin sedası yatır.

Dağılar şöhretin dumanı, çeni,
Udar bir ac balıq inci tek seni.
Yazdığım setirler ac toxum kimi
Bir gün göz yaşını içecek senin.

Mektublar içinde neyim-nelerim…
Alovlu setirler gizli qem kimi.
Yandır mektubları…
xatirelerim yansın,
küle dönsün qoy Kerem kimi.

Sene ümid dolu dikilen gözler
Yene xatirede donub qalandır.
Elim ese-ese yazdığım sözler
O zaman düz idi
indi yalandır…
Heyatın özünde sınadım seni,
Deme bahar idim,
indise qışam.
Yaxşı ki, nehayet, tanıdım seni,
Yaxşı ki, ömürlük aldanmamışam…