Qeribe dünyadır heqiqeten de,
İnsan birden-bire buza dönermiş.
Seninle yanaşı daim gezen de,
Bir gece yox olub gede bilermiş.

İnsan yox olarmış bir an içinde,
Eriye-eriye sönmek olarmış.
Gün-günden daha da artan ezaba
Sessizce qelblerde dözmek olarmış.

Ay emi, can emi hara qaçırsan,
Ruhun hara getdi, hara itdin sen.
Qelb deyir cennetden bize baxırsan,
Bizleri buraxıb ora getdin sen.

Bilsek de çetindi olmayır yene,
Unutmaq olmayır son baxışları.
Görürdüm men atami itiren gece,
Senin gözünden axan yaşları.

Gedirem deyirdi susqun gözlerle,
Unudun kederi, unudun qemi.
İndi ne deyim men, hansı söz ile,
Qardaşlarına teselli verim ay emi ?!

Bilirik sen indi orda rahatsan,
Burada bezmişdin öz heyatından.
Ruhun göylerdedi özün azadsan,
Belke de min defe keçdik yanından.

Sen bizi oradan seyr edirsen,
Görürsen meni de, ölenleri de.
Men ise şeklinle söhbet ederken,
Görmürem seni de, gedenleri de.

Ay emi rahat yat sen o mezarda,
Bizleri düşünme, rahatıq burda.
Belke bir yağışda, belke de qarda,
Gec ya tez bize de yer var yanında.

Torpağa qarışıb torpaq olsan da,
Bir gün inan mene qarşılaşarıq.
Sen bizi terk edib uzaqlaşsan da,
Biz sene her gece yaxınlaşarıq.