Yada salıb herden öten illeri,
Ne olar, zeng ele, zeng ele mene.
Dinleyim arada şirin dilleri,
Ne olar, zeng ele, zeng ele mene.

Ey qerib ruhumun yaxını, yadı,
Seven üreyimin arzu, muradı,
Tap telefonundan o ''gizlin adı''
Ne olar, zeng ele, zeng ele mene.

Dolandıqca könül havan başında,
Yadlaşmayıbdısa nömrem huşunda,
Xatırlayıb o ilk zengin başında,
Ne olar, zeng ele, zeng ele mene.

El sendedir, mende olar bil etek,
Kes elimi, ancaq zengi kesmeyek.
Bülbül güle şirin neğme deyen tek,
Ne olar, zeng ele, zeng ele mene.

Evveller zenginle oyanardim men,
Bilmirem ne olub, gizlenirsen sen?
İsterdim deyesen mene yeniden,
Ne olar, zeng ele, zeng ele mene.

Dağa yaraşıqdır başında qarı,
Yar her gün gözleyer sevdiyi yarı,
Gelmeye yoxdursa imkanın barı,
Ne olar, zeng ele, zeng ele mene.

Sesini eşidim duyum besimdi,
Xettin o başında eziz kesimdi,
Belke son sözümdü son nefesimdi,
Ne olar, zeng ele, zeng ele mene.

Onsuz da hesretem gülen üzüne,
Qelbinin aynası olan gözüne,
Barı hesret qoyma şirin sözüne,
Ne olar zeng ele, zeng ele mene.

Menden könlümü al, ruhumu iste,
Yoxdu gözüm senden özge bir kesde,
Gözüm telefonda, qulağım sesde,
Ne olar zeng ele, zeng ele mene.

Derd çeken Vüsalın şan şan olubdur,
Ölümün üstüne pervan olubdur,
Bir zengine göre alqan olubdur,
Ne olar, zeng ele, zeng ele mene.