Xeyallar qurardıq özümüz özümüze
Sen meni yaşadardın, men ise seni.
Bu heyat olmuşdu sanki möcüze..
Qerek hele o vaxtı unudaydım seni..
Dolaşıb küçeleri söhbet ederdik,
Her sözünle daha çox severdim seni
Ya qerek o vaxtı senle qaçıb gederdik,
Yada qerek o vaxtı unudaydım seni..

Her gece sesini eşitmeden yatmazdım,
Heçkimi yox, üreyime bağladım seni.
Bu heyat cığırında indi çox azdım.
Qerek hele o vaxtı unudaydım seni..

Sen gedenden beri günler boş keçir
Menim yoxluğum bes, incidir seni?
Ayrılıq toxumları ürekde qem biçir
Qerek hele o vaxtı unudaydım seni..

Sensiz ne menasi galdı ömrün heyatın
Bu nemli gözlerim çox gezdi seni
Allah seven üreyimin versin belasın
Qerek hele o vaxtı unudaydım seni..

Ne bileydim uzaq deyildi bu ayrılıq,
Xoşbextlik heyatı unutdurdu meni,
Baha başa geldi mene bu avamlıq,
Qerek belkede heç tanımazdım seni..

(Melek’ Ceferova)