Budaqdan qopmayan son yarpaq tekin,
Ümidim sözünden asıla qalıb.
Deye bileceyin iki kelmenin,
Biri üreyimi qorxuya salıb.

“He” desen, göylere qaldıracaqsan,
“Yox” sözün daşlara çırpacaq meni.
“He” desen, bir ocaq yandıracaqsan,
“Yox”un eqreb olub çalacaq meni.

“He” desen, ele de, qulağım doysun,
Qelbim dolub daşsın mehebbetinden.
“Yox” desen, ele de, kökünden vursun,
Yaşaya bilmerem bu ağrıda men.

Qulağım esirdir iki kelmeye,
Hakimin bu qeder hökmü olmayıb!
Qorxuram, qelbine insaf gelmeye,
Daha gözlemeye gücüm qalmayıb...

"Ya “he” de, sevindir intizarımı,
Bütün ağrıları atım, unudum.
Ya “yox” de, geyinim qem paltarımı,
Oturub qelbimin yasını tutum.