Heç bilmirem men seni
haçan, harda itirdim?
Yağış yudu,
yoxsa ki, külek apardı seni?
Bu sevgi nağılını
men biryolluq bitirdim,
Axtarmıram -
axtarsam, yeqin, tapardım seni.
Dünyada birce qorxum
seni itirmek idi,
Sen yoxsan -
bu dünyada daha mene qorxu yox.
Amma sensiz ele bil
her şey şikestdi indi;
Saatımın eqrebi,
çaynikimin qulpu yox.
Yel vurduqca yellenir
penceyimin eteyi,
Penceyimin sonuncu
düymesitek qopmusan.
Barı çoxdan sovrulmuş
ağacın üsündeki
En sonuncu, en şirin
meyvesitek qopmusan.
- Derdliler öz derdini
suya deyer -
deyibler,
Yaxşı ki, su da geldi,
derdimden azad oldum.
- Armudun yaxşısnı
ayı yeyer - deyibler,
Getdin, hansı ayının
damağında dad oldun?!.
Sensiz, ele bilme ki,
kefe baxıram, kefe,
Sen yadıma düşende
darıxıram her gece.
Uşaq vaxtı, haçansa,
ömrümde birce defe
pişiyimiz itende
darıxmışdım belece.
Daha uşaq deyilem -
her itene ağlayam.
Rahat yatıram daha,
yuxum div yuxusudu.
… Kimdi bu gece yarı
qapımı cırmaqlayan?
Bu ne sesdi?
Deyesen,
pişik miyoltusudu…