Çox vaxt gencler sevgini diger hisslerle (eger buna hiss demek mümkündürse) qarışdırırlar, bu qebilden insanlara neinki gencleri hemçinin daha yaşlı nesili de aid etmek olar. Tez-tez müxtelif fikirlerle rastlaşırıq hansi ki, sevginin ayrılıqda ne olduğunu özünde eks etdirirler. Biz ise çalışacağıq ki sevginin daha münasib, bizim fikrimizce daha deqiq tesvirini verek. Heyatda sevginin iki növü mövcuddur: ehtiyacdan doğan sevgi (çatışmazlıqdan doğan sevgi) ve bexşiş olunmuş sevgi (esil sevgi).
Ehtiyac duyulan sevgi ve ya çatışmazlıqdan doğan sevgi daha çox qarşı terefden asılıdr, buna mecazi menada “yetişmemiş” sevgi de demek olar. Heqiqeten de bu esil sevgi deyil, sadece olaraq telebden ireli gelir.
Siz qarşı teref üzerinde hakimlik edir, bir sözle ondan istifade edirsiniz. Eyni hallar cütler arasında qarşılıqlı olaraq davam edir.
Eger siz kimdense istifade edirisnizse onda bunu sevgi adıandırmaq olmaz. Bu kimi hallar insanaa sevgi kimi görünür, eslinde ise bunların hamısı saxtadır. Amma bu hadiseler doxsan doqquz faiz insanın heyatında baş verir, çünki insan ilk sevgisine uşaqlıq dövründe rast gelir.
Meselen, uşaq dünyaya geldikde bir sözle anasından asılı olur. Onun sevgisi çatışmazlıqdan ireli gelir, çünki hemin an o ana şefqetine ehtiyac duyur ve onsuz yaşaya bilmir. Uşaq anasını sevir, çünki ana onun heyatıdır. Amma eslinde ise ortalıqda heç bir sevgi mövcud deyil. O, anasından neinki heyatı üçün lazım olan südü eyni zamanda sevgini de elde elemişdir. Amma bu sevgi sadece olaraq telebden ireli gelir.
Sonralar ise o her hansı bir qadını sevecek, baxmayaraq ki, sevdiyi qadın heç vaxt ananın verdiklerini ona qaytara bilmeyecekdir.
Sevgi ise öz növbesinde - tebii servetdir, varlıqdır, bolluqdur. Yeni sizin o qeder çox ömrünüz var ki, bilmirsiniz bu qeder ömrü tek nece yaşamaq olar ve ona göre ömrünüzü başqa biri ile bölüşürsünüz.
Sevdiyiniz zaman daxilinizdeki hissler aşıb daşır...
Ferz edin ki, boş bir otaqda oturmusunuz, ancaq daxilinizdeki o

[1] 2 3 4 >>