Bir İstanbul gecesi,
men ve sensizlik.
Ay, ulduzlar,
tenhalıq ve sessizlik.
Tek başına, yoxluğunla
Hey dalıram keçmişe,
üşüyürem.
Qelbimdeki qıvılcımla isinirem.
Düşünürem
Başlanğıcı, sonumuzu.
Keçdiyimiz yolumuzu.
İlk görüş, ilk baxış
Qelb sehrama ilk yağış
Yağdıran da sen oldun.
O yağışın ardından ildırımlar
Çaxdıran da sen oldun.
Hey düşündüm sensenmi
Qelbimdeki o qıfılın açarı ?
Gören tekce menemmi
Bele eşqin düçarı ?
Soruşuram göye, yere
Soruşuram her şeye.
Sevgimi bu ?
Yoxsa xefif bir qıvılcım ?
Yoxsa bir şam işığı ?
Uzaqlar küleye benzer.
Esecekmi göresen ?
Esib ümidimi
kesecekmi göresen ?
Kiçik bir uğultuda
o şam işığı sönecek ?
Yoxsa o qıvılcım
alovamı dönecek ?
Yeni bir sehife açdım,
Cızma qara ömrümde.
Teklik bezdirir meni
Her tek keçen günümde.
Darıxırdım kim üçün ? Ne üçün ?
Bilmirdim niye ?
Seni gördüyüm o an
meni böldü ikiye.
Qelbim çox isteyirdi,
ağlım qarşı çıxırdı.
İkisi bir birine
suallarla baxırdı.
Ey biçare üreyim, ey qapısı
bağlım.
Sonunda sen de sevdin,
deli kimi bağlandın.
Aldın onu içeri,
alovuyla dağlandın.
Bes senle danışmışdıq,
razılığa gelmişdik ?
O möhürlü qapını
bir de açmayacaqdın.
Meni bu amansız
oda atmayacaqdın.
Sen seçimini etdin,
ağıla savaş açdın.
Meni onla tek qoyub,
de görüm hara qaçdın ?
Gördüyüm, eşitdiyim,
belke de hiss etdiyim.
Her şey bir ağızdan
ağlımın lehineydi.
Yene qırıq üreyim,
meğlub boynunu eydi.
Könlüm uzaqlarda senden
nigaran
Aradakı dağlar, çaylar
neylesin ?
Qelbimi qoparıb sene yollaram
Sene, seni nece sevdiyimi
söylesin.
Deye bir bend iki dodaq
arasından,
çıxmaq isterdi sessiz.
Artıq sevgi qalmayıb,
ürek susur hevessiz.
Ürek artıq soyuyub, inam itib
her şeye
Gözler atıq o gözleri aramır.
Duyğularım ucsuz, sonsuz bir
tıxacdadır.
İndi artıq işıqfor da yaramır.
Ey başlamadan qemli biten
mehebbetim.
Üzgün üzgün gözden iten
mehebbetim.
Yaralı bir quş tek ovucumda
oturub
Ürkek ürkek hey üzüme
baxırsan.
Yuxusuz gözündeki

[1] 2 >>