Menim sene sevgim fesiller kimi

Men dünya, sen güneş, cazibendeyem.

Baharım, hem yayım, payızım, qışım


Senin tesirinle deyişilirem.

Adını kimdense duyduğum zaman

Qaranquş qelbime yuvasın qurur.

Üzünü görende güneşim çıxır,

Gülüşün ilk feslim, baharım olur.

Senin qarşındaca buz tutmuş qelbim

Uca dağda qar tek eriyib axır.

Yatmış ağac kimi çiçek açıram

Güneşim ömrümü yandırıb yaxır.

Ele ki, yuxuma xelvet girirsen,

Meni üreyine melhem bilirsen.

Ele o andaca yayı duyuram

Uzanmış budağam, meyve verirsen.

Bir gün gelir yene seni görürem

Üzünde sebebsiz nifret yaranır.

Sınır qol-budağım, bu son baharım

Göyden yağış yağır, menle ağlayır.

Günlerle üzüne hesret qalıram

Bezen bu ayrılıq aylarla sürür.

İntizar soyuğu çovğun tek vurur

Qışı duyur ömrüm, işığım sönür.