Yüyürüb-yüyürüb dere boyunca
Düşüm çemen uste qoy üzü quylu
Öpüm bu torpağı, öpüm doyunca
Üzüme üz qoysun her soyuq daşı
Qoy şehe qarışsın gözümün yaşı
Qurumuş bulaqlar içir könlümden
Deli bir ağlamaq keçir könlümden...
Könlüne deydigim, incitdigim qız
Vuqar kölgesinde yatdığım besdir
Odlu yanağından su içdigim qız
Bu qeder günaha batdığım besdir
Daha dodaqların titremesin qoy
Men senin qarşında titreyim, esim
Senden dünyaları istemirem yox
Meni bağışlasan besimdir besim
Can desen alışıb yana bilerem
Dön desen yerimde dona bilerem
Indi bilmişem ki ömür-gün gedir
en gözel hislerim köçür könlümden
qayıt!
Sen ömrüme tezelik getir
Deli bir ağlamaq keçir könlümden...
Coxdandı qebristana düşmeyir yolum
O tenha mezarı ot basıb belke
Menim soyuqluğum, laqeydligim
Onun sinesine od basıb belke
Bir daş var gözümün yaşına hesret
Dayanıb o giley heykeli kimi
elim torpağına- daşına hesret
yıxılıb ustune men deli kimi
ağlayam gerek!
O tenha mezarı torpaqdan üzüb
Ovcumun içinde
saxlayam gerek!
Şöhretin ustune yüyürdükce men
Istekler, arzular köçür könlümden
Sevgi dünyasına büründükce men
Deli bir ağlamaq keçir könlümden...
Külekler oynayır kend evimizde
Taleh baş götürüb apardı meni
Hörümcek tor qurub penceremizde
Hesretim çırpınır o torda menim
Yarasa boylanır uçur tavandan
Bükülmüş direkler çat-çat olubdur
Qorxudan dıvarın bağrı yarılıb
Qapılar çoxalıb dördqat olubdur
Gedim dıvarına yalvarım onun
Gedim qapıların qatı açılsın
Gedim men sonuncu direyi olum
Tavanlar çinime barı uçulsun
Daşı daş ustune qoyum tezeden
Delisov külekler esir könlümden
Ele kövrelmişem!
Bilmirem neden!
Deli bir ağlamaq keçir könlümden