saklarım.

Sünnet günümde beyaz mintan almıştı amcam,
Çoraplarım da yeni,lakin lastik pabuçlarım delik,
Ceplerim delik deşik,elim görmedi metelik,
Dertler peşim sıra ben kaçarım fellik fellik.

Su almış minicik ayaklarım bilenim mi var?
Koskoca alem bana geliyordu zaten dar!…
Vicdan fakiri zenginlerle doluyken sokaklar,
Onların umurunda mı benim gibi yoksul çocuklar?

Kinim sokaklara değil ne de zenginlere
Bilmem bu derdime var mı bir reçete ?

Beş yaşında ekmek ararken bir sabah çöplükten,
Kuru bir somunu kaptırıverdim elimden.
Öfkem bayat somunu kapana değil,belliki açtı,
Garibim cılız gövdeyle nasıl da kaçtı?

Koskoca adam hücum etti kuru ekmeğe,
O esnada birileri geldi çöp dökmeğe,
Ben sevinçle uzanırken kirli ellerimle,
Arabadaki görevli seslendi,´” Buyrun beyler, diye”

Yemek içmek hoş amma israf olmasa,
Şehrin tüm açları doyarmış buraya atılanlarla.!

Kadere bak, kimi lokma bulamaz, kimi atar,
Bu nasıl dünya birisi yer dokuzu bakar?

İktisad edilseydi,ülkede olurdu hadsiz servet,
Bu gidişin sonu hüsran,istersen ol ulu devlet.

Kurtlar yapmazmış bu haksız taksimatı,
Bizler kader bilirdik yıllardır bu ıcraatı!
Meğer kahrolası düzen böyle imiş,
Onca kaymağı götüren üç beş kişiymiş!

Mide en şerli kap imiş doymak bilmeyen,
Hiç mi hesap vermeyecek bunca nimeti tepen ?

Hoyratca fakirin hakkını çöpe atanlar,
Şeytanın biraderi olmuş,saçıp savuranlar,
Şeytan ise doğrusu çok nankör Rabbine,
Naneye muhtaç olmak var günün birinde!

Kinim ekmeğe değil ne de çöplerden,
Bilmem bu maraza var mı bir reçeten?

2.BOLUM


On yaşında vurdum sırtıma boya sandığını,
Kendim kazanıyordum artık harçlığımı.

Sokaklar benim sanmıştım, meğer sahipleri varmış,
Kurtları öteden tanırım,ejderhanın adı mafyaymış!...

Mafya, sanırsın üç beş kişilik çete heyeti,
Ulaşamazsın, zira çok derinde kurmuşlar devleti!...
Kırk kurnaz tilki sinsice oynaşırlar bir ipte,
Hem bağlı kuyrukları sıkıca birbirine.

Kanunen emniyet

<< 1 [2] 3 4 ... 15 >>