YALNIZLIĞA NİÇİN MAHKÜM ETTİN BENİ

Canım... Biricik aşkım...
Sensiz yaşadığım bir gün bile
bana azabın en şiddetlisini yaşatırken,
bir ömür sensiz nasıl yaşarım ki!...
Hangi doktor, hangi reçete yüreğimdeki acıyı dindirebilir ki?...
Hangi derya, hangi okyanus söndürebilir ki yüreğimdeki yangını?...
Sensiz geçen o bir güne dahi lanet ederken
ya şimdi ne yapayım? ...
Sensiz ne günüm gün ne gecem gece!...
Hiç bir şeyin tadı yok eskisi gibi!...
Sensizliğe alışamadım, alışamıyorum da...
Hep aklımdasın; hep gönlümdesin...
Ben yaşadıkça da bende varolmaya devam edeceksin...

Ama söyle be gülüm!...
Yalnızlığa niçin mahküm ettin beni?!