Mensiz qalacaqdır bu dünya bir gün ,
Kiminse gözüne yaş gelecekdir .
Mensiz qalacaqdır bu dünya bir gün ,
Bir daş qemli-qemli dikilecekdir .....

Dodaqdan gülüş tek siliner adım ,
Ömür - sonu gelen keçilen yoldur .
Dünya gelişimden xeber tutmadı ,
Belke gedişim de xebersiz oldu .

Köçüb gedeceyem günün birinde ,
Hicran göyerecek yerimde menim .
Kimlerinse gizli cib defterinde
Ölecek telefon nömrem de menim .

Qara çerçiveden baxacaq şeklim ,
Soyuq gözlerimde daldalanar qem .
Sinemde duyğu tek yatar ellerim
Oyadıb son şeri yaza bilmerem .

Qara daş doğular ,
Soyuq , men adda ;
Bir qadın hıçqırıb saçını yolar .
Ayrılıb gederem , tabutum altda
Dörd çiyin görüşer ,
Dörd ürek vurar .....

Menim çarpayımda süküt uyuyar ,
Artar bir sakini qebirstanın da .
Bir çiçek köksünü sineme qoyar ,
Rengi leçeklere keçer qanın da .

Gelib bu çiçeyi derenim olmaz ,
Bahar göyerdecek , qış solduracaq .
Kiçik bir tepede çiçekler her yaz
Yorulmuş çiyninde qem qaldıracaq .

Mensiz qalacaqdır bu dünya bir gün ,
Belke yüz il sonra , belke de sabah .
Belke bir Qu kimi çırpınıb bu gün
Neğme oxuyuram ölümden qabaq ...