Taleyin qismeti rast saldı bizi
Yolumuz hardasa qırılacaqsa
İtireceyikse bir-birimizi
Xatirem yadında qalmayacaqsa
Bu eller menimki olmayacaqsa
Bu teller menimki olmayacaqsa
Sen allah, özüne öyretme meni
Hicran qoxusuyla göynetme meni

Elimi saçına öyretme bele
Gözümü gözüne öyretme bele
Üzümü üzüne öyretme bele

Men bir az baharlı budaq kimiyem
Bir az da sadelövh uşaq kimiyem
Bala anasına qovuşan kimi
Leylek yuvasına yovuşan kimi
Eh, men de adama aaa yovuşanam
Sevgi ateşinden aaa alışanam
Amma ki sönmeyim çox çetin olur
Sevgiden dönmeyim çox çetin olur
Öyretme özüne, öyretme meni

Belke gözlemirdik bu xoş görüşü
Yaman qeribedir dünyanın işi
Heç vaxt yollarında dayanmadığın
Heç hendeverinde dolanmadığın
Gelib birden sene ne şirin olur
Ömrünün içinde ömür doğulur
Bu şirinim acı olacaq ise
Bu qismet çiçeyim solacaq ise
Öyretme özüne, öyretme meni
Könlümde yerin var, qopmaz yerinden
Bir ekiz leçeyi, haça budağı
Ayırmaq olmursa biri-birinden
Meni de ayırmaq çetindir axı

Öyretme özüne öyretme meni
Yox buna taqetim, yox buna tabım
Elimi elinden üzmek ezabım
Sonra bu ezaba dözmek ezabım
Yoxsa da, könlümün sınıqları var
Hicranın köz basmış yanıqları var
Menim derdlerimin ayaqları var
Harda olsa, gelib tapacaq meni
Yaxıb yandıracaq bu ocaq meni
Gel meni özüne öyretme bele
Elimi eline öyretme bele
Gözümü gözüne öyretme bele...