Yoxluğunun acısına dözmür ürek.

Hansı ümid, güman ile

Bu hicranın yanğısına sine gerek?

Gel ki, senin gelişinden

Hamılıqla deyek, gülek...

Dözmür ürek!

Bu payızın hirsine bax,

Leçek-leçek yarpaqları qırıb-tökür.

Camalının hesreti de payız kimi

Xezan edir ömrümüzü,

Ömrümüzün tellerini söküb-tökür.

Bir bülbülem aşiq güle,

Qaldım hesret birce güle,

Mense gülden çox-çox uzaq,

Göz yaşlarım dönür sele.

Dözmür ürek!

İsteyirem bir gül olum,

Belke bir gün derib meni,

Bezeyeler stolunun üstüne.

Men de ordan solanadek,

Hesretile baxım senin üzüne

İsteyirem bir quş olub

Hey başına dolanım.

Ey menim ahım-amanım!

Ey menim esrim- zamanım!

Sen bir şam ol, men pervane,

Qoy başına dolanım, şövqünden yanım!

İsteyirem dönüb olam bir göz yaşı,

Qatarlanıb kirpiyine düzülüm.

Min alem nuru gözel gözünden,

O xale toxunub yanağına süzülüm.

Dözmür ürek!

Sensizliyin ağrısına dözmür ürek.

Bu bela çölünde, axır zamanda

Bir sairem, senden ilham alan menem.

Zaman keçir, gözü yolda qalan menem.