Sildim azadlıq sözünü üreyimin lüğetinden
Yeni söz daxil eledim, indi düşmür o dilimden.
Geceni sehere qatıb, seherimi unutmuşam,
Arzu etdiyimi tapıb, sevinmekden mest olmuşam.
Birce defe baxmaq ile sovurdu meni özüne,
İndi de quluyam onun, qurbanam her bir sözüne.
O divardan bu divara, başımı vuraraq felek,
Yaşamağa ürek verdi, üreyimi aldı melek.
Küreyimde daşımışam bu dünyanın min yükünü,
Ancaq qaldıra bilmirem saçının birce tükünü .
Meydan oxuyub aleme yaşayardım aslan kimi,
İndi ise titreyirem, melek mene baxan kimi.
Toxuyublar üreyime müqeddes iplerden xeyal,
Birce onu sevmek olub menim heyatımda amal.
Herden soruşur meleyim: Men olmasam ne edersen?
Yalandan nefes alardım, yalandan nefes vererdim!
Amma söyle ay meleyke, niye bele incidirsen?
Sen ki nece sevdiyimi hamıdan yaxşı bilirsen!
Meleyi sevirse cavan, gerek onu yaşatsın o,
Özü yerde yaşasa da, buludlara can atsın o.
Ne qeder ki men sevirem, bil ki, sensen tek xezinem,
Ne qeder ki vurur ürek, her vuruşda men seninem!