Heyat qeribedi, men lap qeribeyem

Heyat ders, men dersden qaçan telebeyem

Sen müellimsen, mene öyetdin yalanı

Bu tilsim, bu hissler saxladı zamanı

Bakı oldu oyuncaq şeher, biz uşaq

Heyat karusel, eylence, tamaşa

Sen mene öyetdin sebebsiz gülmeyi

Men sene öyetdim deli kimi sevmeyi

Heyat qeribe idi, biz lap qeribe idik

Heyat ders, biz dersden qaçan telebe idik

Gündüzlerden isti idi bizim geceler

Cümleler bir sözlük, sözlerimiz hecalar

Mahnılar daha doğma, ruhumuz daha temiz

Susurdu dodaqlar, danışırdı gözlerimiz

İndiki hisslerimiz erimiş şam kimi

Tapdaladın meni, qucaqladım izlerini...



Kağız gemiler, nece tab getirsin bu qeder böyük dalğalara

Batanda kağız gemiler, uşaqlar başlayır onlara baxıb ağlamağa

Sen de ağladın, son mektubunda yazanda "sevmirsen meni"

Menim de qelbiiim senin deniz gözlerinde kağızdan bir gemi...



Heyat qeribe idi, biz lap qeribe idik

Biz uşağ idik, sadelövh körpe idik

Heyat aldadır, biz nece inanırdıq

Axı deyirdi dostlar, esl sevgi nağıldı

Biz arzu sahilinde qumdan saraylar tikirdik

Bütün dünyanın acığına ürekden sevirdik

Teyyareler ayırırdı, yollar ayırırdı

Uçurumlar arasında ipek körpüler çekirdik

Biz inanırdıq ve bu inam bizi aparırdı

Güc verirdi ümidler ve sevgimiz dayanırdı

Pul, valideynler, serhedler, qadağalar

Biz uçurduq göylerde, onlar aşağıda qalırdı

Yadına gelir? düzeltmişdik kağızdan gemi

İçinde yazıb " sevirem men, sevirem seni"

Buraxdıq denize ki, o üzsün ebedi

Amma gelen ilk dalğa batırdı gemini...



Kağız gemiler, nece tab getirsin bu qeder böyük dalğalara

Batanda kağız gemiler, uşaqlar başlayır onlara baxıb ağlamağa

Sen de ağladın, son mektubunda yazanda “sevmirsen meni”

Menim de qelbiiim senin deniz gözlerinde kağızdan bir gemi...