Onlar oturur kafede, men küçedeyem

Onlara gelir isti yemekler, men şaxtadayam

Onlar gezirler cipde, men taksideyem

Onlar deniz kenarı parkda, men arxadayam

O onu devet eleyir reqse, men hirslenirem

Onlar çevrilende men her teref gizlenirem

O ona alır güller, gönderir hediyeler

O onu sevir, amma men de onu sevirem

Onlar gezirler küçede, men kafedeyem

Onlar hiss edende kimse güdür, men gizlenirem

Onlar gezir dükanları, deneyir paltarları

O paltarlı isteyir, men paltarsız isteyirem

Onun sevgilisi pullu, menim şansım yoxdu

Onun etrafında menim kimi oğlanlar çoxdu

Menim üreyime giren yegane qızdı

Ona yaxın olmaq üçün oluram sevgilisinin dostu



Onlar keçirir ad günü, men birinci qonağam

Onlar qızdırır ellerini, men yandıran ocağda

Onlar seçirler menzil, men meslehetçi

Onlar haranı gezir, men onlara oluram beledçi

O onu öpür, men üzümü çevirirem

Onların xoşbext anlarına döze bilmirem

Oğlan mene danışır gece baş verenleri

Yatağı, qızı, toxunuşları, sesleri

O mene etibar eleyir, men eleyirem nifret

Onların toy gününde, men çekirem hesret

Onların toy gecesi, şekiller, bal ayı

Bir il sonra uşaqlarının ilk sözü olur “dayı”

Onlar oturur kafede, men kafedeyem

Onlar uçursa xarice, men de xaricdeyem

Onlar açırsa şirket, men oluram şerik

Bu sevgi üçbucağı, bu qanlı müherrik

Onlar sevişir yataqda, men qonşu otaqda

Onlar qehremanlar, men epizodik rol qıraqda

Onlar yaşayır öz heyatını, men onların heyatını

Menim adım AyFan, yox menim, yox adım....



O işle bağlı uçur xarice, men evdeyem

Men onun en yaxın dostu, men arxa direyem

Tek qoya bilmir heyat yoldaşını, körpesini

Men oluram başçısı onun ailesinin

O işleyir xaricde, biz şeherdeyik

O biznes danışıqlarında, biz kafedeyik

O yorğun otelde, biz artıq evdeyik

Yedizdirdik, uzatdıq, yatmağa körpeni

O artıq yuxuda, men onun sevgilisiyle

Özümü saxlayıram gücle, eseb ülgücdü

Daxil olur duşa, deyir

[1] 2 >>