Yaman acı sızlayır, könlümdeki yaralar.
Bu yaralı könülde canım, seni haraylar.
Sinemdeki derdleri, yalnız sevgin anlayar.
Ağlamayım neyleyim, senki yoxsan yanımda,
Qemli gözüm axtarır, seni derdli anımda.

Gel üz-üze duraq biz, bax gözümde kedere.
Birce kelme sözünle, döner coşan sellere,
Ne olar gel eller çek, qeribseyen tellere,
Ağlamayım neyleyim, senki, yoxsan yanımda,
Qemli gözüm axtarır, seni derdli anımda.

Son defe görüşende, kederle ayrılmadıq,
Mence sevgi yolunda, biz heçde yanılmadıq,
Ayrılıqda üşüdük, nedendir anlamadıq,
Ağlamayım neyleyim senki, yoxsan yanımda,
Qemli gözüm axtarır, seni derdli anımda.

“Pervane”nin qelbini, kimse yox sen bilirsen.
Bilirsen yaralıyam, ele sual verirsen,
Gözlerin kederlidir, niye tez-tez deyirsen?
Gözler nece gülsün bes, senki yoxsan yanımda,
Qemli gözüm axtarır, seni derdli anımda.