Mene sensizliyi öyret..
Her düşdüyümde tutub ellerimden qaldıran ayağa, ellerinle silen gözyaşlarımı.. Titreyir dizlerem, keçdim getmekden, addım atmaqdan, ayaqda bele dayana bilmirem. Yıxılıram kiçicik bir toxunuşla boylu boyunca yere..

Su kimi axıb gedirsen ellerimin arasından, tuta bilmirem.
Ellerimde buraxdığın yaşlığını da götürüb getsense ya..
Axsa gözlerimden gözlerin gözyaşlarım kimi..

Mene yoxluğunu öyret.
Heç bir şey gözel olmayacaq bundan sonra de, "Sen yoxsan" de, "Men yoxam" de.
"Denizin lekesi de çıxar elbet bir gün", "Bundan sonra heç gelmeyecek baharların, hemişe zemherilerde üşüyeceksen" de..
Köhnelmiş bir heyatın içinden götürdüyün meni, burax götürdüyün yere.

Mene getmeyi öyret..
Zenn etdim ki çox asan olacaqdı, dönüb küreyimi ağır addımlarla gedecekdim yalnız. Heç bir şey azalmamış kimi tutub heyatın bir ucundan, ovudacaqdım özümü, öz bezediyim yalanlarla.
Bile bilmezdim ki, öyrenmediyimi getmeleri. İlişdi ayaqlarım illere, sendeledim, sarsılıb qaldım olduğum yerde.Bir addım bele atmıran indi ne önüme ne de ardıma, gözleyirem elece.


Mene tenhalığı öyret ..
İzdihamların arasında eşitmirem heç bir sesi. Ne bir sevda, ne de bir dost eli çekib çıxara bilmir meni tenhalığımdan.
Böyük dünyada bir men qalmışım sanki tek başıma.
Halbuki davam etmekde heyat, axıb gedir zaman her kes üçün. Gün yene doğulur bir yerlerde, axşamlar olur. Şeherin işıqları işıqlandırır bir-bir küçeleri.
Yağışlar yağır.. Derin bir nefes alıb, içime çekmek isteyerken fikir verirem torpağın qoxusunu bele hiss etmediyimi artıq.

Mene sensiz ağlamanı öyret..
Heç bilmedim ki men tek ağlamanı. Kiçik bir qız uşağı kimi sığındığım qollar, indi ele uzaq, bir o qeder de yad..
Seninle olan çoxluğumu buraxarken sende, menimle qalacaq tekliyim yanımda gözleyir meni..
Bilersen, heç sevmedim "Elvida" ları. Neçe defe "Sağol" dediyimi de saymadım sene..
İndi tek bir söz bele etme, susalım yalnız.

Son defe "Elvida" demeyi öyret, getmeden evvel...