Gece xelvetce bize sevgili yar gelmiş idi,
Üzü aydan da gözel Nazlı Nigar gelmiş idi.

Ter taxıb gül yanağından,bulud örtmüşdü ayı,
Onu düşmenmi qovub,könlü qubar gelmiş idi.

Ona men göz yetirib xelveti baxdım-baxdım,
Ovçunun ovlağına körpe şikar gelmiş idi.

Uyuyub her ikimiz rahet olub bir yatdıq,
Bextimin bağçasına güllü bahar gelmiş idi.

Dedi:Getmek demidir,söyle ne istersen yar,?
Bir öpüş istedim ondan,yeri var gelmiş idi.

Ağlayıb getdi o yar, göz yaşı yandırdı meni,
Odlara yandı dilim, sanki şerar gelmiş idi.

Ey Nizami! – dedi- birden ayilib,gördüm o yox
Deme röyada bize,çeşmi xumar gelmiş idi.