Bu qismetin nankor üzü men oldummu?!
Üz çevirdim varlığına
Ellerinde vidam qaldı
Yaddaşını gülleleyen sedam qaldı
Bilirem...
Getdim!
Küreyime saplanmışdı baxışların
Gözlerinden geden yola elenirdi qanım menim
Tüketmişdin taqetini,
Qelbindeki hayqırtıdan tutulmuşdu qulaqları
Can verirdi canım menim.
Etinasız kölgelerde ite-ite gizlenirdim.
Bilirdimki hara getsem nifretinle izlenirdim.
Qezebinden dar etmişdin üreyimde mezarımı
Gözlerinin aynasında çiliklenib qırılmışdım
Men! ruhumdan vurulmuşdum.
Sürünürdü varlığımın sümükleri
Getdim!
Üzü qoylu yıxılmışdım bu dünyaya
Barmaq-barmaq
Cırmaq-cırmaq
Getdim!
Üreyimde birce günlük ömrüm ile gede bildim
Seni xoşbext görmek üçün bu dünyada
Taleyinden ite bildim
Getdim!