Men deyen yox, felek deyen oldusa,
Esdi yeller, gül yanağın soldusa,
Derd elinden ala gözler doldusa,
Sen ağlama, men ağlayım gözelim.

Uğrunda olmuş iken serseri,
Men öpmeden o qıvırcaq telleri,
Dağıtdısa tebietin yelleri,
Sen ağlama, men ağlayım gözelim.

Hanı senin her aşiqe, her gence,
Eşq oxuyan qelbin, sönmüşdür mence.
Bulmayırsa artıq eylence,
Sen ağlama, men ağlayım gözelim.

Bir quş idim gece-gündüz sizlere,
Yazıq meni güldürmedin bir kere...
Baxıb indi alnımdakı izlere,
Sen ağlama, men ağlayım gözelim.

Men baxarken sen vurduğun yaraya
İndi zalım felek girdi araya...
Bax, xeste qelbimle geldim haraya,
Sen ağlama, men ağlayım gözelim.

Ehmed Cavad