Sessiz bir sefer kimi kecir qebul edilmiw heyatim. Hec kese giley etmirem. Amma bu qeder azalmani nefsime yedire bilmirem bezen.
Bu qeder kohnelmeni qebul etmir vicdanim.
O anlarda ellerimi qaldirib, semaya aciram ureyimi. Dua edirem bildiyim butun dillerde.
Sessiz gozyawlari icinde ONA "dostum" deyirem.
"Dostum...Her keslerin meni buraxib getdiyi gunde, meni bu dunyada tek buraxma"- deye
qiwqiriram...