Sen deme tezeden sevmek olarmış
Köhne yaraları vaxt, zaman silir
Kesilen budaqla ölen ağaclar
Teze pöhrelerle dirile bilir
Ağlaya-ağlaya dünyaya gelib,
Biz ana südüyle gülmemişikmi?!
Her axşam sapsarı batan güneşi
Her seher tezeter görmemişikmi?!
Sen deme tezeden sevmek olarmış
Sevgi fürset deyil quş kimi uça
Ne de Kölgedir ki, qaçasan qova
Ya da sen qovasan, o senden qaça
Çixarsan qelbinden öten sevginin,
Bir gün de tenhalıq sıxacaq sıni
Kimese etdiyin yaxşılıq kimi
Mehebbet qarşına çıxacaq senin
İlk sevgi yuvadan düşen quçcuğaz,
Körpe qanadlare pöhrelenmeyib.
Mecnunun ahıyla uçan mehebbet
Min hiyle eliyle yere enmeyib...
Men ki, görmemişem sevgini susan
Mehebbet zirvede beslenen qarmış
Kim deyir, bir defe sevilir insan,
Sen deme her zaman sevmek
olarmış