Deyesen, çox qaçdım senin dalınca,
Sense verdiş etdin üz çevirmeye.
Men günahlarını bağışlayınca,
Daha yaxın oldun rehmsizliye.

Sen külek kimisen, ilk sevdiyimden,
Semti deyişmisen, sadece indi.
Evvel qoparırdın meni yerimden,
Yıxıb sehralığa gedirsen indi.

Deyesen, çox qovub, qaçırtdım seni,
Eşqi "qaçdı-tutdu” sandın üzümden.
Belke de beledir, ya da ki, meni…
Sevirdin, sadece qaçdın özünden.

Sen yağış kimisen, ilk sevdiyimden,
Sadece şimşeyin çoxalıb indi.
Daha ilkbahardan müjde vermeden,
Payız olmağına vaxt çatıb indi.


Deyesen qovmağım seni çox yordu,
Özüm yorulmadım, tövşümedim de.
Eşqin bir ikinci nefesim oldu,
Sene saxlamadan, çekdim içime.


Sen menden o qeder qaçacaqsan ki,
Axırda yorulub dayanacaqsan.
Ve meni gözlerken, baxacaqsan ki,
Men ötüb keçirem senin yanından...