İlk görüş gününde-seni görende,
men axı inandım şirin sözüne...
İndi de qalmısan dumanda-çende,
düşe de bilmirsen daha izime!...

Sen deme,sözlerin şirin yalanmış,
sade baxışlar da bir yuxu-röya...
İndi üreyinde tonqal qalanmış,
daha gözlerinde qaralib dünya...

Sen meni unutdun-atdın dünyada,
terk etdin arzumu-dileklerimi...
Sen meni itirdin; yandırdın oda
o,parlaq mehebbet çiçeklerimi!...

Getirme qelbime daha ah-feqan,
get,qına özünü "günahkar" deye...
İndi,ay ehdine tez dönük çıxan,
göz yaşı tokdunmü bele taleye!...

Senin ilk sözlerin ürek qanımdan,
silinmez heç zaman mehebbetimtek!...
Yene alışmışam heyecanımdan,
Güneş odlu deyil heraretimtek!...

O seven baxışlar harada qaldı,
mehv etdin ömürlük bir seadeti...
Ele bil,dünya da daha boşaldı;
bes nece unudum ilk mehebbeti!...