Üz tutub mehebbet neğmelerine,
bu qız hezin-hezin ağladı birden...
Dünyaya qem doldu,qem axdı yene,
bu qızın yaş dolu tebessümünden!...

Kimse dillenmedi,hamı görse de,
göz yaşı,ele bil,döndü neğmeye...
Mehebbet çox zaman ezab verse de,
her ürek dil açar yene"Sev,"-deye!...

Ürekler sirrini gizleye bilmez,
danışır,sirr açır yaş dolu gözler...
Yolu gözlenilen bes niye gelmez?!
Gözleyen dözümlü,yene de gözler!...

Gödüm göz yaşını,deyişdi halım,
qelbime mehebbet neğmesi doldu...
İlleri aşaraq uçan xeyalım,
bir gizli sevdanın qonağı oldu!...

Ruhumu apardı yene qoynuna,
ağ donlu,ağ rengli qoca mehebbet!...
Meni de almışdı bir vaxt qoynuna,
istekli,ilhamlı uca mehebbet!...

Mehebbet çağlasa üreyimizde,
yolları-izleri bağlayacaqdır!...
Biz xelvet ağlarıq üreyimizde,
bu qızın gözleri ağlayacaqdır!...

Sanki yaz yağışı yağır deryaya,
yaşlı gözlerinden baxır tebessüm...
Onun baxışından qoca dünyaya,
Güneşin nurutek axır tebessüm!.

Bu qızın gözleri işıq paylayar,
dalacaq sevdaya şux baxışları...
Duyacaq,onu bir neğme haylayır,
axacaq gözünden sevgi yaşları!...

Dünya boyanacaq eşqin nuruna,
Güneşe dönecek yaşlı baxışlar...
Bu qızın gündüzki göz yaşlarına
gece cavab oldu leysan yağışlar!...