Bu gün men seni gördüm,
Salam vermek istedim,
Üzünü yana tutdun.
Söyle, illerden beri
Qelbimizin bir duyub
bir vurduğu illeri,
Axı, ne tez unutdun?
Beş ilde gözümüzden axan o
qanlı seller,
Bir salama deymedi?
Heç üzüme baxmadan
yanımdan nece keçdin?
Sen eşqin salamını qorxuyamı
deyişdin?
Yoxsa sen öz ehdine, ilqarına
ağ oldun?
O qeder yaxın iken, bu qeder
uzaq oldun.
Şirin gülüşlerimiz, acı
feğanlarımız
Bir salama deymedi?
Qayğılı anlarımız, qayğısız
anlarımız
Bir salama deymedi?
Sen neyledin, bir düşün!
Yalnız indi anladım; ah, sen
daha menimçün
Elçatmaz bir çiçeksen,
Yaşanmış günlerim tek geri
dönmeyeceksen!...
Qop ey tufan, es ey yel! Xezel
olum, tökülüm
Düz beş il üreyimde
Beslediyim mehebbet, bir
salama deymedi.
Bir günlük hesretime döze
bilmeyen gülüm,
Bes ne oldu? Bu hesret bir
salama deymedi?
Getdin, dalınca baxdım, can
ayrıldı canımdan,
Sen nece etinasız öte bildin
yanımdan?
Ah çekdim, başım üste
yarpaqlar esdi, gülüm,
Senin qelbin esmedi.
Arxana da baxmadın!
Niye senin yolunu
mehebbetin kesmedi?...
Qazancımız de, bumu?
Deyilmemiş o salam elvidamız
oldumu?
Sen mene zülm eyledin, mene
zülm yaraşır.
Bir salama deymeyen eşqe
ölüm yaraşır!