Ayrıldıq...güc geldi bize hücumlar,
Ayrıldıq,usanıb teneden sözden.
Bizden razı qaldı yadlar,qohumlar,
Biz razı qalmadıq öz-özümüzden.

Ayrıldıq...neğmemiz qaldı yarımçıq,
Fikirler perişan,könüller qırıq.
Ayrıldıq de harda lengidi zemane
İndi ne sen sensen,ne de men menem.

Başımda tufanlar hayqırığından
Meyvesi deymemiş tökülen menem.
Dağlara dırmanıb ardımca qoşdun,
O axar sulara qarışan menem

Taleyin hökmüyle sem çox vuruşdun,
Bu ağır hökm ile barışan menem.
Döyen de,vuran da,yıxılan da men,
Ayrıldıq... bilmedik neçin,neden biz
Ayrıldıq... Ayrılmaq istemeden biz.
Yoxdur sene qezeb,kin
Yadıma düşmeyir bed emellerin
Nifretsiz ayrılıq ayrılıq deyil.

Nifretsiz ayrılıq ölümden şirin.
Gülüm seve-seve ayrılırıq biz,
Ürek kökden düşen tek sime benzer.
Bizim gözü yaşlı bedbext eşqimiz

Atalı-analı yetime benzer.
Deyirem unudum seni men gerek.
Mümkünmü
Arzuya emel ten gerek!
Unuda bilmekçün seni sevgilim,
Tezeden doğulum,tezeden gerek.