Yollar uzaq,
ne el çatır, ne ün yetir...
Ne ayrılıq,
ne içimde bu ebedi üsyan bitir...
Kime deyim
üreyimin sirlerini, sözlerini? Razı olsan,
derdlerime ortaq olan
sirdaş kimi sevim seni! Bu dünyada
ne qeribe bir mizan var...
Bir oyundur,
bu oyunda hem udan var, uduzan var...
Büdreyerken
insan hara söykesin ki küreyini? İcaze ver,
dar günümde arxa olan
yoldaş kimi sevim seni! Bezen olur,
yay gününde üşünürem.
Yadımdasan....
ele seni, ele seni düşünürem.
Sanıram ki,
üreyime bağlamısan üreyini. Belke ele
Sinemdeki yatıb qalan
bir daş kimi sevim seni? Ömür qısa...
dünya bize qalmasa da,
Heyat bizi
eyni berke, eyni boşa salmasa da,
Bir atamız,
bir anamız olmasa da, Yene ele
bir ezizim, can-ciyerim bilim seni!
İsteyirem,
doğmadan da doğma olan
Qardaş kimi sevim seni!