Ayrıldıq...güc geldi bize hücumlar,
Ayrıldıq, usanıb teneden, sözden.
Bizden razı qaldı yadlar, qohumlar,
Biz razı qalmadıq öz-özümüzden.

Ayrıldıq...neğmemiz qaldı yarımçıq,
Fikirler perişan, könüller qırıq.
Ayrıldıq...de, harda lengidi zaman?
İndi ne sen sensen, ne de men menem.

Dağlara dırmanıb ardımca qoşdun,
O axar sulara qarışan menem.
Taleyin hökmüyle sen çox vuruşdun,
Bu ağır hökm ile barışan menem.
Yandıran da menem, yaxılan da men,
Döyen de, vuran da, yıxılan da men!
Ayrıldıq...
bilmedik,
neçin,
neden biz?
Ayrıldıq...
Ayrılmaq istemeden biz.

Yoxdur üreyimde sene qezeb, kin,
Yadıma düşmeyir bed emellerin.
Nifretsiz ayrılıq ayrılıq deyil,
Nifretsiz ayrılıq vüsaldan şirin...
Gülüm, seve-seve ayrılırıq biz,
Ürek kökden düşen tek sime benzer,
Bizim gözü yaşlı, bedbext eşqimiz
Atalı-analı yetime benzer.
Deyirem, unudam men seni gerek,
Mümkünmü?
Arzuya emel ten gerek!
Unuda bilmekçün seni, sevgilim,
Tezeden doğulam, tezeden gerek!