Dedin-bağlansam da ,seve bilmirem,
Dostluq ayrı şeydir,ürek ayrıdır..
Seninle sevgimi böle bilmirem,
Nece ki meh ayrı,külek ayrıdır..

Ağır olsa bele,barışdım men de,
Anladım sevgimde sahil göründü,
Bağladım sevgimi,qaldı dünende,
O artıq ne sabah,ne de bu gündür..

Bu hesret dağında dumanda,çende,
Sen dostu itirdin,mense sevgimi,
İlk defe yad idik biz görüşende,
Ayrıldıq yüz iilik tanışlar kimi..

Deme,bağlanmışıq bir-birimize,
Sen mene dost kimi,mense yar kimi,
İndi bes ne cüre yaraşsın bize?
Görüşek adice tanışlar kimi..

Gözlerin her yanda gezerdi meni,
Menimse üreyim seni arardı,
Haçan tapışırdıq,bizde gülen göz,
Bir de arzu dolu şen ürek vardı..

İndi hesret qadıq bir-birimize,
Bu vecsiz dünyaya axı ne deyim?
Bir şirin gülüşü çox gördü bize,
Senin gözün ağlar,menim üreyim...

Mene bağışladın xatireleri,
Men sevib üreymi vermişdim sene,
Sene öz xatiren dönmeyir geri,
Menimse üreyim qayıtmır mene..

Dostu sen itirdin,sevginise men,
Bizi nece çekdi sınağa zaman?
Belece sevgilim men üreyimden,
Sense xatirenden qaldın nigaran!