Bu evin yanan işıqlarında
Kor olmuş heyat,
Qaranlıq dünyalar,
Yaşamağa inad…

Bu evin otaqlarında
Dustaq edilen taleler,
Qezebden kinle gülen sebirler,
Yalançı emelisalehler…

Bu evin döşemelerinde
Tapdanmış ümidler,
Geleceyi olmayan vedler,
Ayaqlanmış öyüdler…

Bu evin tavanında
Allaha qalxan feryad,
Belkelerin ağırlığına dözmeyib
Qırılmış qanad…

Bu evin divarlarında
Sınmış ömrün cizgileri,
Çiliklenmiş arzulara
Qem sitemin vergileri…

Bu evin pencerelerinde
Bedbextliyin çılğın reqsi,
Yaşamayan yaşamımın
Acı çeken feryad sesi…

Bu evin qapılarında
Aciz-aciz boynu bükük
Terk edilen sevincler…

Qop ey tufan,
Çax ey şimşek
Parçalansın qüdretinle
Bu evdeki derd yuvası.
Qoy deyişsin
Otaqların qem havası
Azad olsun yaşamımın
Zencirlenmiş tebessümü…

Besdi daha bu acıdan
Qem daradım, keder hördüm
Qop ey tufan…
Çax ey şimşek…
Belke mende bir gün gördüm.